Somalia – niewielki kraj wciśnięty w sam Róg Afryki. Kraj w którym od ponad trzydziestu lat trwa wojna domowa, gdzie swoje bazy mają ekstremiści i piraci, a ludzie pozbawieni są widoków na przyszłość. Przyczyn upadku Somalii należy szukać oczywiście w jej historii. Utworzona w 1960 roku republika nie przetrwała zbyt długo, ponieważ już w 1969 roku doszło do zamachu stanu. Władzę w kraju objął Mohammed Siad Barre, sprawca głównych nieszczęść Somalii, który rok później wprowadził do kraju socjalizm i nawiązał współpracę z ZSRR. Somalia cały czas staczała się w dół – głównie dzięki „reformom” Barre. Wydatki wojskowe rosły, wydajność gospodarcza była przeraźliwie niska, eksport prawie nie istniał, zadłużenie państwowe szło do góry, a konflikt o Ogaden (1976r.) osłabił kraj. Reżim Barre dokończył żywota 26 stycznia 1991 roku, kiedy został obalony przez Mohameda Farraha Aidida, hojnie wspieranego przez Etiopię. Wojna domowa, walki klanowe i okupacja południa doprowadziły do klęski głodu, a ponieważ Aidid jak mógł, tak starał się utrudnić dostarczanie pomocy humanitarnej z zewnątrz. Kryzys w Somalii został w lipcu 2012 roku dodatkowo pogłębiony przez katastrofalną suszę, jedną z największych, jakie nawiedziły kraj. Wraz z suszą przyszła fala głodu, która spowodowała masową emigrację Somalijczyków w poszukiwaniu pożywienia, głównie do sąsiedniej Kenii i Etiopii.