Blasco de Avellaneda od lat jest jedynym niezależnym dziennikarzem i fotografem na południowej granicy Europy, zajmującym się   obroną wartości demokratycznych i praw człowieka. Jego działania są pełne profesjonalizmu związanego z wiarą w to co robi,   zaangażowaniem w obronie  wartości związanych z równości, poszanowania, obroną praw człowieka i promowaniem miejsca w społeczeństwie dla grup najbardziej upośledzonych. Był także pierwszym dziennikarzem , który pokazał zdjęcia i filmy świata nielegalnych imigrantów,   naruszenia ich praw jako istot ludzkich na południowej granicy Europa. W wyniku swoich działań został zatrzymany  trzy razy w Hiszpanii i sześć w Maroku, kraju, który zakazał mu wykonywania swojego zawodu, a nawet pobytu. W swoich działaniach  potępia nadużycia w więzieniach marokańskich, ucisk kobiet afrykańskich, naruszenie przepisów o małoletnich bez opieki, sytuacji syryjskich uchodźców w Afryce Północnej czy braku wolności prasy i religii w Maghrebie.

Blasco de Avellaneda lleva años siendo el único freelance en la Frontera Sur de Europa, centrando su información en la defensa de los valores democráticos y humanos, ejerciendo siempre un cometido profesional comprometido con los valores vinculados a la igualdad, el respeto, la defensa de los derechos humanos y la promoción del papel en la sociedad de los colectivos más desfavorecidos. Fue el primer periodista en denunciar los abusos por parte de los estados en las migraciones sur-norte, el primer periodista en mostrar al mundo fotografías y vídeos de las expulsiones irregulares de inmigrantes y de la vulneración de sus derechos como seres humanos en la frontera sur de Europa. Esto le costó ser detenido hasta en tres ocasiones en España y otras seis en Marruecos, país en el que tuvo prohibido el ejercicio de su profesión e incluso la entrada. También denunció los abusos en las cárceles marroquíes, la opresión de la mujer africana, el incumplimiento de las leyes para con los menores no acompañados, la situación de los refugiados sirios en el norte de África o a falta de libertad de prensa o religión en el Magreb.